Nehirler düşerdi içime, akardı parmak uçlarımdan
Gönlüme aşina gül düşünce aklıma önce gülümserdim
Gümüş rengi bir yağmur süzülürdü gözlerimin ucundan
Mazi ne çok acıtıyor, ah sevgili sevgili der'dim!
Sessiz gölgelerin gölgesinde saklıydı derdim
Mahyalara tutunmuş ışıklar gibi sönmeyi beklerken
İçimde saklıydı bahar, kendim kendime kederdim.
Ucundan tutunduğum saatler gözlerimde erirken
ben küllenmiş yüreğimin küllerini bu yola serdim.
Ey Gönül!
Kesik rüzgârlar gibi usulca çek git içimden
Kırık kanatlarım şimdi maveraya göçümden.
Kayıt Tarihi : 6.1.2017 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!