Göç Şiiri - Aysel Çoban

Bir gurbet ki bu, içim yanar
Köyüm, sızılarım hala sana ulaşmadı mı?
Hastane odasında, hasta kalbim senin için çarpar
Son kez görebilsem, ormanlarında uyusam
Bir kez koklasam havanı, tatsam suyundan
Şimdi yaylalar yeşil örtüyle süslenmiştir
Huysuz kısrakların koşuşmalarına inat
Yine sararmıştır ekinler, bereket kokar
Kızgın Ağustos güneşinde biçilmeyi bekler

Gençliğim nerelerdesin, anılarım kimsesiz silindi
Sarı saçlarım buğday başaklarıyla serpildi
Yüreğim en puslu dağlarda olgunlaştı
Emeklerim en zorlu tipilerde kaldı
İlk aşkım, kura nehrinin kollarında yıkandı
Taş duvarlar, toprak damım yalnız kaldı
Geçmişim yaban çiçeklerinin kokularında kayboldu
Gezdiğim toprak yollar yılgınlığımın tanığı oldu

Çocukluğum gelir aklıma
Çocukluğum ezik, çocukluğum kayıp
Hayvan otlatırken, kendimle oynadım
Şekerleme yemek için ay dede masallarına kandım
Masum bir yürekle tırpan salladım
Tarla biçerken gücümü ispatladım
Bir bakmışım ki, delikanlı olmuşum
Namus borcu deyip asker olmuşum

Bu ilk ayrılışta, ayrılığı öğrendim en katısından
Bir satır yaz bana anam, gönül mektubundan
Yaz ki hasretim kaynak sularında dinsin
Güze kalmaz, amca kızıyla halaylarda bulursun
Ve dönerim köyüme, içim içime sığmaz olmuş
Ümitlerim bir tırpan hamlesinde kaybolmuş
Yokluk süzmüş yüreğimi, bükmüş belimi,
İşte o an ruhumda göç, köyümde göç var
Alıp giderim başımı baharda, en son hasatı görmeden
O son bakışlarda, bahar bile ayaz kesti yüreğimde
Kara trende, nefes nefese yarınlar gözlerimde
Ve biz, bir gecede konacaktık geleceğe

Oysa yarınsız kalmış beklentilerim
Yarınları olmayan günlerimde, bir sızı düşer bedenime
Üzülme can, ölmek zoruma gitmez
Bir sıla özlemini, bir de üç yavrumu büyütmeden
Çekip gideceğim, ben…. buna yanarım……buna