Göç Şiiri - Kemal Eyüboğlu

ey yosun kokulu yar!
bak yine zifiri karanlık yürekler,
yine güneş kokuyor şehrin tüm duvarları…
işte bu saatler ve bu vakitlerdir,şehri terk etmenin zamanı.
toplayıp tası tarağı,ne varsa ortalıkta sana dair
hepsini yükledim çoban çantama…ve gidiyorum!
gidiyorum;
bir varmış bir yokmuş masalların ülkesi,Kaf Dağı’nın da ta ötesine…
bil ki bu gitmelerin…şehri bu terk edişlerimin nedeni sen değilsin…
sen değilsin bu yürek sancılarımın kahramanı.
çünkü sen; ne bu sancılara neden olacak kadar güçlü,
ne de şehri terk ettirecek kadar aşka dairsin…
bu gidişlere,bu terk edişlere…
ve masallar ülkesini aşıp gitmeme neden;
hep yüreğimin bir köşesinde,
bir gün mutlaka lazım olur diye saklı tuttuğum…
ve içinde;
çakıl taşından bilyeler…sert kayalarda biletilmiş çakılar,
bir tutam tuz,bir dilim çökelek,bir dilim de ekmek…
saf temiz duygular… bir o kadar da ele avuca sıkmayan yaramazlıklar olan
ve askılığını kendim eğirip kendim ördüğüm,
yandan püsküllü çoban çantamdır…
şimdi ben, seni yarattığım çocukluğuma göç ediyorum.

Kemal Eyüboğlu