Göç Şiiri - Yusuf Işık 3

GÖÇ

gün kızardı
dağıldı umutlar
hüzün düştü yollara
acılardan sevinç doğurmalar
başka bahara kaldı
yersiz
zamansız ve
yasak sevdalar
kendi mabedine hapsoldu
ilk düdük ötene
ilk ihtar verilene
ilk silah çekilene kadar
onlarcaydı yalnızlar
farkındalığı yakalayanlar
ilk zincirleri vurup
ilk kelepçeleri takanların
mutluluklarına
bin yılın
namus ödülünü verdiler
hüküm kesinleşti
yol göründü
göç
hiç bu kadar
erken düşmemişti
dağların eteğine
en çok acıtan da
meydan okuyamamanın
seçeneksizliğin
burgacıyken
uzun yolun sonunda
geriye
toprağa terkedilen
ter kokusu kalacak
sahipsiz bırakılan diye
dertlenmemeli
kazaya uğrarmış kiminde
tedaviye yanıt vermeyen
gül kokulu düşler
yine gün kızardı
tutsak akşamların
ilk kadehine yetişmeli
şarap kokulu denize
yeni bir taş daha atmalı
ve sonra
dalmalı yine
yüreği yeşermeye emekleyen
çocuksu düşlere..27.04.2010