Göç Şiiri - Bülent Albayrak

Ve artık dönüşü olmayan,
Bir göç vakti gelmişti.
Sonbaharda habersizce
Sürü halinde terk edilen,
İlkbaharın son günleri
Bir akşam üzeri döndüğünüz,
Yüreğin kapıları kapanmıştı artık.
Gümrük kontrolünden muaf olduğunuz,
Kapısını çarparak çıktığınız yürekte,
Türünü dahi bilmediğimiz,
Yüzlerce misafire yer varken,
Sizlere maalesef, yer kalmamıştı.
Değeri bilinmemiş, bu yüreğin sahibinin
Sizi karşılayacak yarım bir tebessümden başka,
Bir ikramı ve sermayesi kalmamıştı.
Sahte gülücüklerin,
Ve timsah gözyaşlarının, ne demek olduğunu
Nihayet öğrenmişti, şu fani dünyalı.
Bizansın her tarafı,
Alavere ve dalavereyle kaplanmıştı artık.
Oysa riyasız, kibirsiz ve komplekssiz olunması,
Çokmu zordu?
Konuşmaya ve selam vermeye dahi,
Tenezzül edilmeyenleri, hatırlamak için
Düşmenizin veya yüreğinizin yaralanmasımı gerekliydi?
Ey güzel insanlar! ! !