Göç Şiiri - İsmet Can

Eller titriyordu soğuktan, çok koymuştu bu yürek göçü
Ağır hasarlar açmasına rağmen, alınamayacaktı acının öcü
Zira yoktu şimdi, hiç kimsenin bunu yapabilecek bir gücü
Geçmişi yıktığı gibi, geleceği de korkutuyordu büyük göç

Sınır tanımıyor, sınırdan geçen, sınırsız yığılmış yürekler
Gömmeye yetiştiremiyor cesetleri, sapları kırık kürekler
Haftalardır yıkanmıyor bedenler, başlarda bit ve böcekler
Üç günlük kuru ekmek üzerinden geçilip gidildi acılı göç

Sınıra yığılmıştı; ibretlik hayatlar, acı veriyordu trenin sireni
Ölüm mutlaktı yollarda, geleceği ise muğlâk, sınırlara ereni
Bir tiyatro sahnesi ya da bir film perdesiydi, acılardan ironi
Mutlu sonlarla bitse de hayatlar, yüreklerde yer edecek göç