Derdi kederi,
Altindan kalkilmaz hüznü
Ve incinmis onurlarini
Bir beygir gibi yüklenip
Uzunca bir goce durdu insan sürüleri.
Arkalarinda,
Koskoca bir gecmisi
Hic yasanmamis gibi birakarak.
Ve mezarlarini;
En cok sevdiklerinin.
Yillarin emegini umudunu sonra.
Tüm anilari yakmali simdi,
Cerceveledigimiz gulumsemelerimizi
Duvardan indirmeli.
Artik zaman,
Yitip gitmenin adidir.
Biliyorum;
Bizim olmayan bu sehir
Lanet aksamlidir.
Yine biliyorumki bu sehir;
Bize gurbettir.
Kaybolup gitme korkusudur icimdeki.
Dost sozlü muhabbetlerden uzak.
Tanri.
Sila hasreti cekenleri korusun...
Kayıt Tarihi : 5.9.2010 23:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sinan Opuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/05/goc-174.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!