Göç... Şiiri - Cem Öztekin

Gök göçüyor içimden
Aşk hızıyla
Uzak şehirlerin
İnsan pazarlarına yağmur yağıyor.
Tacirlerin
Üstleri başları çamur...

Testesteron kokulu kadınlar
Östorojen kokulu erkekler pazarlık yerinde
Pazarlık başındalar

Gök göçüyor içimden
Aşk hızıyla...

Gece ilerliyor...

Göz yaşlarımla
şaman bir daire çiziyorum
oturduğum bankın etrafına
Düşünüyorum
Şu denizde olmasa
Kim yıkardı yüzümdeki bu acı gülümseyişi...

Gök göçüyor içimden
Aşk hızıyla

Kafamın içinde bir yerlerde
Seni unutmamamı söyleyen
Son Elektro-Neron
Dokuz milimetrelik çelik bir çekirdek gibi
Bir şakağımdan girip
Bir şakağımdan çıkıp gidiyor
Gecenin karanlık bir yerine...

Yine de!
Birbirine yakın iki yıldız seçiyorum
Gözlerinin iz düşümü olsun diye
Kapatıyorum gözlerimi
İdam sehpaları kuruyorum içimde
Asıyorum bir bir umutlarımı
Katran bir yalnızlığa...

Açıyorum gözlerimi
Yüzümdeki acı gülümseyiş
Deniz oluyor...