Göc Şiiri - Hülya Ari

Soguk ve karli bir kis günüydü
ikinci yurduma adim attigim gün
o zamanlar bir tek yurdum vardi
bilmiyordum
ve cok ta uzakta kalmisti.
Heryer bembeyazdi
ilk adim attigim gün
evler ne kadar da göz alici
bindik bir otomobile
Tamer beni karsilamisti
hayret uzun br süre
kimse bana göcmensin demedi
ben de öyle düsünmedim
sonunda
bu kara bu yagmura alistim.
Soguk ve karli bir kis günüydü
göctügüm gün
belki de o gündü
eldegmemis, masum sevgileri
geride biraktigim gün
bilmiyordum
bunun o zamana has oldugunu
simdi yasim kirk
ben de sevemiyorum eskisi gibi.
Yagmurda islaniyor
ve karli günlerde üsüyorum.
Ama birileri hep isiniyor
dinmiyor sancilarim
birileri hep gülüyor
hüzün geciyor yine
siirimin icinden
hüzün geciyor yine
fikrimin en ince yerinden
hokkabaz hüzün
biliyor kiminle dans ettigini...
Ve o zamanlar
yani yeni göctügümde
ilk adimim gece vaktiydi
-Geceler de böyle degildi,
kirletilmemisti henüz-
Kar da beyazdi boyluboyunca
yesil alabildigine yesil
- annemin oyali mendili gibi-
balkondan sarkan cicekler
alabildigine renkli.
Oysa benim Istanbulum
böyle degildi,
ama hep masum
ne kadar da cocuk
ne kadar da saf
bu yanimi gizlemeye gerek yok
bunca debdebenin icinde
ama hüzün gecmezdi
dakik tramvayin icinden
ya da benim
fikrimin ince yerinden.
Ben bu hüzünlere de alistim
eninde sonunda
kaybedince birer birer
dallarimi, yapraklarimi..
Bir agac olsam Gülhane Parkinda
polis beni kesin farkeder
ciplakligimdan.
Bilmiyordum
gelince daima kalindigini
hayalsiz yasiyordum
dil ögrenir döneriz saniyordum
biraz da macera...
Bir rehavet cöküyor ki...
Göctügüm gün
bilen yoktu
aciklanamazdi
bilen de aciklayamazdi
göcmen oldugumu
Sükür henüz tamamen
göcmedim
yüregimin yarisi Istanbulda
Basim burda
ayaklarim orda
hizli göctüm
birden göctüm ama
kimse bana veremez geri
Istanbulu
ve cinaraltini
gölgede ictigim cayin tadini
Beyoglunu ve sinemalarimi
-Sanat sevicisi degilim ama
az cok kalemim döner-
Nasil koparim Istanbuldan?
Arar sonra beni
Goyanin hayaletleri..
Gidemem
kalamam
dönemem
bu yalnizlik,
bu hasret,
bu hüzün,
vurur beni en ince yerimden,
bekle beni Istanbul
bekle beni anne!
cogalarak gelecegim
ve ancak
cogaldiktan sonra ölecegim......

15.04.2009 Wieblingen