Göçmem gerek bu gece kendimden
Henüz tenim, kurak çöle dönmeden.
Bedenimde sokaklar mühürlenmeden.
Nefesin sabah esintisi gibi dolanırken
Yangınlarla tutuşmuş bozkırlarımda,
Delice yanan şu gecenin aydınlığında
Seni ve kendimi yaratmalıyım yeniden.
Koca bir yanılgıyım, gör ve anla beni!
Gözlerinin yeşil sularında erit tarihimi.
Tenin tenime kavuşup değdiği zaman
Yak kendini ve beni sevdanın çırasıyla.
Karanlık odanda susan sevişmelerimiz
Dağıtsın kirli umutlarımızın küllerini.
Yüzünü saran kıl başaklarının kokusunu
Birer birer çekip topraklarımın derinine
Göçmem gerek bu gece kendimden.
Derya olup her dalışımda kendime
Sana bulanmalıyım tepeden tırnağa.
Ama göçmem gerek bu gece göğünden.
06.04.09
Kayıt Tarihi : 10.4.2009 18:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!