Göç Şiiri - Engin Barlas

sen tam bu tarafında duruyordun
yolun kenarında
asfalttan ve gürültüden uzak
bir şehir göç ediyordu yanından
sen yolun kenarında
asfalt yolun sol tarafında izliyordun
bütün heybetiyle
binaları kuleleri minareleri
ve insan kardeşlerimizi
küçülüyordu kuleleler insanlar kadar
insanlar katı
ak gerdanında ben gibi
ne güzel görünüyordu insanlar
karıncalar gibi
şehirler göç ederken
insanlar korkuyordu
bir çocuğun parmağında can vermemek için
hepsi birer bilge kişiydiler
birbielerin bilgeliğini bilmezdiler
ezdiler birbirlerini
insanlar yaşamak için
ne büyük çelişkiydiler.