Göç.. Şiiri - Erberk Pullu

Kaderin alnına, baştan yazılır..
Arkandan sinsice temel kazılır..
Ne, emek verdiğin düzen bozulur..
Ne yanan ocağa seller döker göç...

Kardeş başka ilde, el de bacısı..
Burda gurbet elde çıkar acısı..
Efkar başta ama, belde sancısı..
Ne sağlam bilekler, beller büker göç...

Ovasına, kuzusuna, kurduna..
Ayrılırken, bakamazsın ardına..
Al kırmızı, yeşil, pembe, yurduna..
Ne ayrılık, sarı, güller diker göç...

Gözünde dar eder, koca dünyayı..
Ömründen koparır, seneyi ayı...
Yerinden oynamaz yerli kayayı..
Ne kuvvetli eser, yeller söker göç...

İleri, geri söz söylenir yurda..
Boğaz tokluğuna çalışma burda...
Orası Istanbul, ne yok ki orda..
Ne kandırır, laflar, diller şeker göç...

Böyle tatlı hayellere kanarsın..
Hasret şerbetine, ekmek banarsın..
Gurbet hemen şuracıkta sanarsın..
Ne kat eder, geçer, iller teker göç...

Milyonları buldu, önceden birken..
Kimisi fazla geç, kimi çok erken..
Ha bugün ha yarın bitecek derken..
Ne yeni tohumlar, beller eker göç...

Köyde açlık, sefaleti görmemiş..
Ar ' la namusundan ödün vermemiş..
Sıcak sudan, soğuk suya girmemiş..
Ne olur burada, eller nöker göç...

Hasret yüreklerde tıpkı bir barut..
Yarı ömrün geçmiş, kolaysa unut..
Başın üstündeki bu kara bulut..
Ne yağar, ne açar, gürler çöker göç..

Bütün eşya tamam binelim dersin
Hayellerin arkasına düşersin
Burada hayattan alırsın dersin..
Ne koyar geride neler neler göç...

Bir kat yatak gelmiş, emek gelmemiş..
Bir kaç tabak gelmiş, yemek gelmemiş
Komyon yarım ama,.. demek gelmemiş
Ne yanar burnunda ocak tüter göç...

Dönüp bakmaz, zengin, altın bulana
Başı duman dertli dertli dolana..
Yurdundan elinden muacir olana
Ölüme gerek yok zaten yeter göç...

Erberk bu parlak saz hep böyle çalmaz
Zaman değişmezse bu devran olmaz
Mızrap tutan bilek düşer fer kalmaz
Ne vuran el kalır teller göçer göç..........