Göbekli Arkadaşlar Şiiri - Binali Kılıç

Ne bir aç doyurdular,ne bir öksüz sordular.
Her gün içti,sızdılar,göbekli arkadaşlar.
Ne yandaki komşuyu,aç yatarken gördüler.
Çilingir sofrasında,gün akşamları başlar.
Böyle tutarsız dılar,göbekli arkadaşlar.

Kimleri dolandırıp almıştılar,soltayı.
Kendi kafalarında çizmiştiler,rotayı.
Çocukları sokakta atıyorken voltayı.
Onlarda gün hep aynı,ne durur,ne yavaşlar.
Belliki hırsızdılar,göbekli arkadaşlar.

Kim bilir kaç zamandır ayrılmadı,bu gurup.
İlaç diye içtiler,adını koyup,şurup.
Köhne bir lokanta da,cama yakın oturup,
Etrafı seyrettiler,oynadı gözler,kaşlar.
Yine de yalnızdılar,göbekli arkadaşlar.

Geldi adamın biri,baktı camdan habire.
Elini, göbeğine bastırdı birden bire.
Sendeledi, sarsıldı,düştü yığıldı yere.
Birkere döndü,baktı, daha dönmedi, başlar.
Böyle duyarsızdılar,göbekli arkadaşlar.

Etraftan,meraklılar koşa,koşa geldiler.
Yerde yatan adamın başına yığıldılar.
Neyin var kardeş? diye eğildiler,sordular.
Yanaklarından indi,gözünden akan yaşlar.
Soysuz,asılsızdılar,göbekli arkadaşlar.

Hastamısın, dediler,Yok gardaş açım dedi.
Köyü terk edip geldim,bu benim suçum dedi.
Az duyulur bir sesle,yanıyor içim dedi.
Burda insanlik bitmiş,el atan yok gardaşlar.
Bu sözlere kızdılar,göbekli arkadaşlar.

Elin, niçin karnında? Öyle bir ok ki,dedi.
Haydi gidek dediler,takatım yok ki dedi.
Derdin nedir dediler,o kadar çok ki dedi.
Rüyalarıma girdi,ne kebaplar,ne aşlar.
Duymadı,kansızdılar,göbekli arkadaşlar.

Bir ekmek tutuşturdu birisi,ellerine.
Bir solukta bitirdi,fer geldi dizlerine.
Ayaklandı,yürüdü görünmez kaderine.
Binali'nin gözünde canlandı bu savaşlar.
Yeni rota cızdılar,göbekli arkadaşlar.

.........................................25.11.2007