Göbek Bağını Kesemez Bebek

Bir kazadır yaşıyor oluşunuz...
Yaşam suyu yere çarpıyor
Adınız duvara sıçrayan kir
‘’Göbek bağını kesemez bebek!..’’
Anlayın! Anlamadığım bu... Yönlendiremediğim
Küfür bu, yosmasız dümdüz, umudu ölmez duruş
Tarihin gerekli, gereksiz parçalarıyız
Devrim; gerekli hızına ulaşamamış bir ben,
Ben oluş büyüdükçe gelişir çoğalış
İç evlerde sessizlik; bir durum, resimsiz...
Yaşayışta dolaşan ne!...
Halatım misina, ben balık
Görülmez bir olta iğnesi ağzımda yutkunamadığım
Nedensiz değil köprü altlarında
İç denetiminden kopmuş bedenler çoğalmakta
Şişeler kırılmakta, yuvarlanıp duvarlara çarpmakta
adım
Sayısız cümle sordum
Cevap: kulaktan kulağa oyunu, saklambaç...
Nedensizliğin, nedenliliğin cevabı bu,
Yürü ve düşün soluğunca...
Ötede, savaşları ölüme unutma eğilimli bir ülke
Çocuğum bu rahim bildiğin gibi değil
Sonsuz geniş, sonsuz uzam
Bırak dalganı kıyılar senin
Hadi be çocuk!
Sevi gün anlamında yalnız
Unutma kendini, geleceği...
Düşün ki yok etme,
Öldürtme parçalarını