Göbek Atıp Gezerim Şiiri - Mehmet Dayan

Şu kızlar bizim gibi âşık olsa
Kocasız kalıp bize yalvarsa
Gelip saçını başını yolsa
Vallahi göbek atıp gezerim

Gece gündüz çalışsalar
Ekmek tuz diye ağlasalar
Hep peşimizden koşsalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Ayrılık acısını yaşasalar
Bizim için yanıp tutuşsalar
Mutluluk yerine acı bulsalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Yemek yerine taş yeseler
Su yerine zehir içseler
Deli divane sarhoş gezseler
Vallahi göbek atıp gezerim

On ikiden on ikiye çalışsalar
Bir saniye bile uyumasalar
Yorgunluktan hep çatlasalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Uzaktan bizi seyretseler
İlmik ilmik çözülseler
Ah pişman olduk deseler
Vallahi göbek atıp gezerim

Bize çektirdiklerini anlasalar
Ona göre ayağını denk atsalar
Pişman olup günah çıkartsalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Hayat şartlarını öğrenseler
Çektiğimiz zorlukları görseler
Bizi sonunda baş tacı etseler
Vallahi göbek atıp gezerim

Şoför olup arabaya binseler
Bitmez yolda arabayı sürseler
Her gün trafikten ceza yeseler
Vallahi göbek atıp gezerim

Çoban olup dağa çıksalar
Kurda kuşa yem olsalar
Gece dağ bayır dolaşsalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Öküzle çift sürseler tarlada
Saç kalmasa kel kafada
Susuz kalsalar yazın sıcakta
Vallahi göbek atıp gezerim

Kışın damdan kar atsalar
Attığı karın altında kalsalar
Soğuktan donup buz tutsalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Pamuk çekip kazma kazsalar
Fındığa gidip soğan toplasalar
Bit ve pirelerle savaşsalar
Vallahi göbek atıp gezerim

Herkese değildir lafım
Aldatanlara var ızdırabım
İyiler benim baş tacım
Onlara göbek değil selam verip geçerim

Şiirim cani ruhlu kızlara
Severken bizi kandıranlar
Erkeksiz kalıp kuduranlara
Göbek değil SİLAH sıkıp giderim