Göbek Ata Ata Şiiri - Ömer Dalman

Hani şu bilgilenmeyi, hayatın derinliğine inmeyi
insanlığın bilerek üstü karalanmış gerçeklerini araştırmayı
inancı yorumlamayı
ve kendine bu zincirde yer tayin etmeyi
kendine yediremeyenler var ya;
an gelecek
göbek ata ata güleceğiz onlara!
kıvırta kıvırta
ellerimizin tersini çevirip yüzlerine
taktığımız zillerle parmaklarımıza
şakır şakır titrete titrete güleceğiz!

Hani şu görünenin ötesini duymak için
içe dönenleri red eden
“şarlatan” ilan eden
zamanın kafesinde sunduğu materyalizmin dışına çıkıp
kendi gerçeğini keşfe zaman harcayanları ayıplayıp
onları hep ikinci plana atanlar var ya;
bütün topraklar ayaklarının altından kayarken
madde kendi formülünü değiştirdiğinde
dağlar kalkıp, yanlarına geldiğinde dertleşmek için
ve sular sevgilerini sellerle sunmak istediğinde,
küçücük olmuş, hiçlikte erimiş benliklerimizle
keyifle oturduğumuz yerden onların telaşlarını seyredip
göbek ata ata güleceğiz!

alametler kapıya dayanmışken halen anlatamasak da
bir şeyler var yerin-göğün söylemek istediği;
sesleri tam yükseldiğinde
kulaklarının zarları paramparça
gözleri kör olduğunda
burunları koku alamadığında
ve çeneleri yemek yemek için çalışamadığında
hepsine
göbek ata ata güleceğiz!

(Ağustos 2006)