Göbeğini Kaşıyan Adam Destanı

Ben göbeğini kaşıyan adam
Gökköy’lü Fatma’nın oğlu.
Ya da besleme Ayşe’nin torunu
Adım Hasan, Hüseyin, Ali, Ahmet, Mehmet, Mustafa

Yaylakta koyun otlatır, tarlada ekin biçerim.
Ovada zeytin toplar, ormanda ağaç keserim.
Yaz kış demem işlenirim.

Ben göbeğini kaşıyan adam
Şehrin varoşlarındadır sıcacık evim.
Kış akşamları sırtımı kömür sobasına verir,
Keyiflenirim.

Arada bir kahveye, bazan da camiye giderim.
Dostlarla muhabbet eder, bilgelerden nasihat dinlerim.
Kendimce hayatımı renklendiririm
Bir de, verdiği nimetler için Rabbime şükrederim.

Ben göbeğini kaşıyan adam
Monşer nezaketini bilmem.
Cafcaflı salonlarda müzikli, viskili muhabbetlerden anlamam
Hayvanları severim ama köpeğimi içeri almam
Çünkü evde fare yakalamak kedinin işidir
Herkesin bir görevi ve herkesin bir görev yeri vardır.
Köpeğinki dışarıdadır.

Ben göbeğini kaşıyan adam
Sabahları erkenden kalkarım.
Sokakları süpürür, çöpleri toplarım.
Madenlerde, yollarda, kanallarda kazma kürek sallarım
İnşaatlarda demir bükerim
Enteller lüks arabalarıyla bir yerden bir yere tez gitsin diye,
Dağların böğrüne tünel açarım

Ben göbeğini kaşıyan adam
Sen üç beş satır yazıyla malı götürürken,
Ben ekmek kavgası veririm.
Sen kendini bir matah sanıp, orda burda kasılırken,
Ben gece gündüz demeden çalışırım
Bindiğin arabanın vidasını ben sıkarım,
Bastığın kaldırımın taşını ben döşerim,
Yediğin ekmeği, içtiğin suyu ben taşırım,
Oturduğun koltuğu ben yaparım.
Fakat sen bunları bilmezsin.
Boş ver, gene de unut gitsin
Aslında ben olmasam;
Sen bir hiçsin.

Ben, göbeğini kaşıyan adam
Göbeğimi kendim kaşırım
Sense, her iş için birini ararsın
İtikadımca insan, bazı şeyleri kendi yapmalı
Hadi söyle bakalım şimdi;
Hangimiz bidon kafalı'