Gizli Tanık Şiiri - Muhammet Üresin

Yol arkadaşım ne yazık çok geç karşılaştık seninle ben sona yaklaştım sen yolun başındasın daha
Arkamıza dönüp bir baksak şöyle ikimizde bir arpa boyu yol alamamışız ama aşktan yana
Zarar ziyan yıllarım var hep benim seninse sustukların dudaklarını ısırıp kanata kanata
Garip bir haz duyarsın yaa bazen hiç sebepsiz öyle bir ateş ki büyüyor içimde kavura kavura

Iskaladım onca yıl ben zaten hayatı ah nasıl kıskanırdım sevdayı derinlerde yaşayanları
Mısralarım saklar adını söyleyemem kimseye bir tek onlar ıslak gözlerimin gizli tanıkları
Sustukların ağır geliyorsa artık yüreğine hiç çekinme dök içini anlat tüm yaşananları
Elimizde ne kaldıysa aşka dair koyarız bir bavula zamanla tamamlarız eksik kalanları

Nereye götürür bu yol bizi nereye varır sonumuz diye hiç düşünme gel anı yaşa benimle
Sonuna kadar yürürüz elele birlikte düşüp kalkarız ne halimiz varsa görürüz gerekirse
İzimizi bile bulamaz hiç kimse istersek yalnız ikimize dönen bir dünya buluruz bir yerde
Nasipten öte köy yoksa oraya kadar gideriz bizde senle geçen tek günü değişmem hiç bir şeye