Gizli Tablo Şiiri - Buse Demir

Konumunu, nerde duracağını bildikçe gerçekti sevgi haritada bulunamayan navigasyon’un götüremiyeceği bir yer! vicdanın ortak noktasıydı aslında. Arada bir kontrol etmek gerekiyordu sadece . Zaman… bu sözcüktü her şeyi değiştiren beş harfli sihirli bir dilek gibiydi peri gelip dileğini sorduğunda para denen güç denen kavramlar çıktı ortaya işte bu şekilde kaybolmaya başladı o konum. Peki o konum neydi? şu an ney ile tanımlanıyor? Kardeşlikti, zor durumda olana sırtını dönmemekti. Para için güç için tablo satıyorlardı artık. Tablonun ortasında insan cesetleri vardı. Biz ise gördüğümüz montaja tirilyonlar yatırıyorduk ve fotoğraf bir çocuğun hıçkırarak “anne, baba” diye ağlayışını gösteriyordu. Zamanla kayboldu bu bakış açısı, sadece gözümüz alıştı. Akşam eve geldiğimizde gerçekleri görüp üzülmeyelim diye “kaldıramıyorum artık, görmek istemiyorum, içim daralıyor” tarzında cümleler kurup haberleri açmamaya başladık çünkü asla gerçek fotoğrafa bakma gereği duymadık. Sonra da “bunlar Amerika’nın bir oyunuydu” deyip sıyrıldık işin içinden. Peki vicdan neredeydi ? Berki para ve güç demedik ama vicdanı kaybedip, montaj görmeye alışmıştık artık unutmayın “kardeşlik” arada bir kafamızı eğip kalbe sormak gerek
_üzüldün mü ?

vicdan kontrolü yapmak gerek “zaman “ bu dileği düzgün kullanıp vicdanla yaşayalım.