Adımız bir davetiyede yan yana yazılsın istedim en çok,
Aynı deftere atmak imzayı seninle,
Aynı yastığa baş koymak senelerce
Ve yaşlanmak ellerinde.
Şimdi eski bir şarkıda kaldı her şey,
En çok düşünüp iç çekiyorum.
Belki garip gelecek sana ama
Fark ettim ben seni hala seviyorum.
Oysa utangaç bir gençliğin başı öne eğik hayallerinde
İlk sıradaydı senin yanında olmak mutluluk listemde.
Aynı sırada oturuyorduk, aynı şakalara gülüyorduk
Hatta aynı takımı tutuyorduk seninle.
Ben seni aklının almadığı kadar seviyordum,
Ama bir türlü sevdiğimi söyleyemiyordum.
Sen omzunu başıma yaslayıp benim,
Sevdiğin çocuğu saatlerce anlatıyordun,
‘Dostum iyi ki varsın’ diyordun.
Ben aşkımı içime gömüyordum,
Kimse fark etmiyordu belki ama
Her gün dirilip yeniden ölüyordum.
Kaç insanı yaralardı ki zaten kendisine ‘dostum’ denilmesi.
İçimde biriktirdiğim ‘seni seviyorum’ları
Sana söyleyememenin cezasını çekiyorum yıllardır.
Sen ‘dostum’ dediğin için, dostluğuna ihanet etmemek için
Hep erteledim başka günlere ve ertelendim senin için.
Artık çok geçti sana aşkımı söylemeye,
Ve adımı yazdırmaya seninle aynı davetiyeye.
Çünkü sen o bana anlattığın çocukla evlenmiştin.
Sonra iki çocuk sahibi oldun,
Büyüğüne benim adımı koydun; ama dostluğumuzun hatırına.
Bense hala evlenmedim senin ardından,
Çünkü saçlarının kokusu hala silinmedi omzumdan,
Ve seni sevdiğim gibi kimseyi sevemedim ben.
Şimdi sana güzel günler diliyorum
Ve son kez şarkımızı mırıldanıyorum:
‘Bir tek dileğim var mutlu ol yeter’
Kayıt Tarihi : 18.10.2009 11:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!