Işıkları söndürdüm o gece
Karanlıkta parlayan bı şey arıyordum
O ki defterlerde tek hece
Karalayip karalayip siliyordum
Biliyordum gözlerimin dolduğunu
Ağlamaya ramak kaldı
Sabahları kaşık sesi
Garip gençliğimin körpe sokaklarında
Yükselen bir ses
Çay iciyor bir vatandas
Aşk bu olsa gerek
Az önce
Oldu bitti herşey
Bir kavga çıktı sokak ortasında
Birbirine girdi insanlar
Sonra güneş battı
Karardi gökyüzü karanlığa
Görmemekten değil görememekten
Nutkun tutulur
Heyecanlanirsin
Bir seyehat gerceklesir gönlünün tam ortasına
Sevdalar diyarından
Aşktan mi
Anlamıyorum
Ne anlatıyor bu karşımdaki ıssızlık
Ne anlatıyor bu bembeyez duvar
Anlatamıyorum
İçimde bir şey var
İçimde bir şehir var
Ben
Yalnız yaşar yalnız yazar yalnız okurum
Sigaranın dumanı varya
Bir tek bana zehirdir
Sigaranın külü var ya hani
Bir tek beni aydınlatır
Ben aşık olmak istiyorum
İliklerime kadar tükensin bütün duygularım
Aşk beni baştan başlatır
Ben aşık olmak istiyorum
Dudaklarına dokunmak istiyorum o kadının
Ben bir kere öldüm
Yıkadılar aldılar götürdüler
Kaldırımların tozlu kumundan beyazdı bedenim
Ayaklarım ayakkabıya sığmıyordu
Utangaçlığın korkusuyla gömdüler beni
Ben bir kere öldüm
Hayat bilinmezliklerle dolu
Yalan olmayan
Ama gerçek olamayacak kadar da sahte
Ey mavi göklerin sahibi
Varolan hakikat nerede
Doğru yolu arayan bu insancıklar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!