Gizli Sevda Şiiri - Adem Uysal

Bir zamanlar,
Ser verip sır vermezmiş insanlar.
Bir ateş ki, üzeri küllenmiş,
İçin için yanar.
Bir yara ki kabuk bağlamış,
İçin için kanar.
İşte öyledir sevdalar,
Seven sevgisini saklamış sevdiğinden,
Gizli sevda demişler adına.
Gün olmuş devran dönmüş,
Çok şey değişmiş, sevdalar değişmemiş.
Kah türkü olmuş dillerde,
Kah öykü olup taht kurmuş gönüllerde.
Sevda çekenler,
Kimisi Mecnun olup çöllere düşmüş,
Kimisi Leyla olup hasretlik çekmiş.
Ferhatla Şirin, Kerem ile Aslı olmuşlar,
Kimisi Veysel Karani,
Kimisi Mevlana Celaleddin-i Rumi,
Kimisi Yunus olmuş.
Yıllar asırlar geçmiş,
Yeryüzünde çok şey değişmiş.
Sevginin yerini savaşlar almış,
Başı boşluğun adı özgürlük,
Şiddet ve kaba kuvvetin adı,
Medeniyyet olmuş.
İnsanlık ağlıyor, o gülüyor.
Bebekler ölüyor, o seyrediyor.
Her yer kan gölü, medeniyyet ölü.