Gizli Kırgınlıklar Tarihi Şiiri - Ayhan ...

Zaman Kırılmaları I

Zaman kurudu. Ne ses yitirmeleri kaldı gündüzün...
ne sevinçleri yayıldı akşamın kendinde.
Zaman kurudu. Kazıyamadık uzaklığı.
Gün yeni başlamışken daha
biz tükettik başlamamış akıntılı heyecanı.
Takıntılı bir üşümüşlüktü yüzümüze maske vuran!
Çıplak değildi cadde... içine değildi yüz.
Kente değildi kar.
Şiireydi geliş...yaşamaya değildi gidiş.
Kendineydi bu terkediş.

Zaman kurudu. Sınır büyüdü.
Ne renk yağmurları kaldı gündüzün.
Ne kalıtsal yol yitirişleri akşamın

Kendine yakınmanın sınırından dönmüştüm.
Bir yerler yıkıldı.
Ben çekildim.
Zaman kuru(tul) muştu.