Çocukluğumuzun gizli bulutları
örterdi umut bekleyen yarınlarımızı
Gözlerimizi ufuka dikerken
Umutsuzluk bekçileri çalardı kapımızı
Yarınlara uzanırken ellerimiz
İnsanlık tarihimizi yazıyorduk avuçlarımıza
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim