Gizli IX Şiiri - Toga Türk

Bir karanlığı sevmişti
Boşuna bekliyordu
Her gün doğduğunda
Bir de umut doğuyordu
Cılız bir umut.
Olsundu
Boşuna bile olsa
Sevmişti.

Bir hayali sevmişti
Hiç tanımadığı bir bedende
Uyansa yok olacaktı
Her gece bu hayal için uyuyordu
Her gece bir hayal kuruyordu
Buğulu bir hayal.
Olsundu,
Bir hayal bile olsa
Sevmişti.

Bir yalanı sevmişti
Yalan olduğunu biliyordu
Düşünse bilecekti
Düşünmedi
Olsundu,
Bir yalanı bile olsa
Sevmişti.

Bir çiçeği sevmişti
Zamansız açan bir çiçeği
İlla soğuk vuracaktı
Ama sevmişti
Sevince solmaz sanmıştı
Ama soldu.
Solsundu,
Bir an bile yaşamış olsa çiçek
Sevmişti.

Bir yağmuru sevmişti
Bir kış yağmurunu
Hemen dinecekti
Ama sevmişti
Dinmez sanmıştı
Ama dindi.
Dinsindi,
Bir an bile ıslansa
Yeterdi
Sevmişti.

Bir bulutu sevmişti
Beyaz bir bulutu
Dağılıp gidecekti
Ama sevmişti.
Dağılmaz sanmıştı
Ama dağıldı.
Dağılsındı.
Bir an bile görse
Mutluydu
Sevmişti.

Bir ırmağı sevmişti
İnce, kıvrım kıvrım bir ırmağı
Kuruyacaktı
Ama sevmişti.
Kurumaz sanmıştı
Ama kurudu.
Kurusundu.
Bir kere bile olsa
Seyretmişti
Hüzünlüydü
Sevmişti.

Bir yıldızı sevmişti
Işığı soluk
Sönecekti.
Ama sevmişti.
Sönmez sanmıştı
Ama söndü.
Sönsündü.
Bir gece bile olsa
Bakmıştı
Umutluydu
Sevmişti.

Birini sevmişti
Sebepsiz sevmişti.
Beklentisiz.
Umarsız.
Zamansız sevmişti, artık çok geçti.
Olur sanmıştı.
Olmayacaktı
Ama sevmişti.
Olmadı
Olamadı.
Olamasındı.
Bir an bile olsa
Sevmişti
Sevilmişti de
Mutluydu.
Sevmişti.
Sevilmişti.

30 Mart 2024