Gizli hastalık... Şiiri - Adem Kaltar

Gönlüme üç beş kurşun şıkmışsın
Alamıyor hekimler
Vah diyorum her bir bıçak indiğinde
Alamıyor doktorlar dağlıyorlar...
Dağlıyorlar bilesin...
Neylerim hastayım yataktayım işte
Bıraktığın gibi perişan bir halde...

Hekimler eriyorsun, düşmüşsün diyorlar
Bilmiyorlar senden olduğunu
İştah için haplar veriyorlar
Derman fayda etmez bilesin
Biçare sensiz neylesin…

Bilmezler gönlümün açlığı dinmez
Bilmezler gönül derman dinlemez
Bilmezler kalbim hastalıktan inlemez
Bilemezler, bilesin.

Tutuşur şuramda bir anız ateşi
Ormana sıçrar gibi sarar bedeni
Titrer ellerim solar rengim
Solar gün be gün sonbahar misali
Valla ne diyem soldukça soldum
Ne bir çarem var ne bir umudum
Hayalimde seni arayıp durdum
O bir hasret ya
O bir tutkuya
Avuturum onla kendi kendimi
Yeter be oda yeter

Gizlerim seni sır gibi
Şu yanan yerimde
Gizlerim bilmesin kimseler seni
Varsın bu hastalık öldürsün beni

Bu amansız dert gizli hastalıktır derler
Bilmezler asıl gizlenen sensin
Gelip yaramı iyice deşerler
Bilemezler neye hasretim
Bilemezler yalnızdır bu yetim...
...
Anam gizli gizli gözyaşı döker
Benim gözlerim çöktükçe çöker
Bir gizli hastalık mıdır derler eller
Bilmezler gizlenen içimde sensin
Bilmezler benim dermanım nefesin
Bilemezler, bilesin...
2008 bir sonbahar akşamı
İstanbul Florya