Gizli Figan Şiiri - Aziz Karataş

Bir yanım ateş bombası taşırken,
Öbür yanım, buz kütlelerini ölçüp durdu…
Soğuk duvarlarla,
Islak gecelerle savaştım hep.
Bedenime ateşten bir gömlek geçirip,
Derin yaralarıma rakı sürerek…
Bu zifiri karanlık kokan,
Dünyamı aydınlatan,
Altın ışık rengine bürünmüş,
Tozpembe hayaller tuttu, çekti ellerinden…
Siyah gölgelerime neşter vuran kayboluşlara,
Yokluklara rest çeken,
Her adımındaki bin hücresine saklanmış,
Şans meleğim; beyaz düşlerimdi…
Kavrulmuş ateşlerde közlenmeyi bilemedi umut dolu düşlerim.
Boğazına kördüğüm atılışmış dünüm, bugünüm, yarınım
Ve yarından bana eser kalan hasretli gelinciklerime…
Ben yaralıyım
Yaram kanadığı zaman
Açılır içimdeki kafiyelemiş,
Sevda misali mısralar
Dökülür gönül okyanusuma…