Gizli Ene Şiiri - Mehmet Cüryani

Öncelikle bizi yıkan enedir,
Bunu bilir bunu söylerim size.
Ene değildir de dostum ya nedir?
O getirir bizi şer yolda dize.

Yıkar dostlukları, menfaat artar,
Kırar tevazuyu kerahat artar,
İman yaralanır, cerahat artar,
Bitirir insanı o eze eze..

Evet tohum ene; o ezilmeli,
Oradan tek Hüve filizlenmeli,
İnsani yönümüz çiçeklenmeli,
Böylece çıkmalı solmaz gündüze.

Bir de 'gizli ene' diye bir şey var,
Çok gizli derinde pusuya yatar,
Olsan da genç, olgun, ya da ihtiyar,
Bir gün çıkar dipten canavar heze..

İşte bundan korkar gönül insanı,
İmanı, ihlası, sevgili canı,
Pençeyi atınca kanar her yanı,
Bir gün biryan eder düşürür köze.

Gizli özne vardır hani Türkçe’de,
Aynı öyle gizli bir şey bu ene.
O ruha yapışan ölümcül kene,
Eder ruhu, canı şeytana meze.

Öyleyse kurtul sen bu gizli dertten,
Ayrılma eş ve dost, enis, hemdertten,
Dünyada menhus yok egoist fertten,
Onu erit ve koş sonsuz denize.