Gizli El Omuzumun Sıcaklığında

Yağmurlara alışamadım hiç
Halbuki gidenlerin arkasından dökülen gözyaşlarını silerdi hep.
Ben hep gizli göz yaşı döktüm.
Her seferinde okuldan çıktığım zaman
Hayal kurmak için koşa koşa gelirdim
İkindi vakti adını bile bilmediğim sahile
Yerim hazırdı o bankta hayallerim gerçekti benim
Umutlarımı düşünürken küçücük ellerimde
ümitlerimi yeşerirdi bir yandan,
Kendimden devasa gördüğüm gemilere bakardım.
Çocuktum işte korkardım
Sonbaharda bile denizi izlemeyi sevdim.
Daha önceden yapmadığım şeyin,
İçimi ısıtan boğaz havasında.
İyot kokusunda nefesimi içime çekmeyi öğrendim.
Korktuğum gemilerin limanında onlara bakarak
Küçücük çocukken ikindi güneşi altında,
İki elim çenemde hayaller kurmayı sevdim.
Hep düştüğümde omuzumda gizli bir el hissettim.
Bana öğretilendi gerçekler her zemin düz ova değildi.
Zamanı kontrol edemedim bazen uzaklarda
Yağmuru sevdim, mutlu oldum yalanlarda
Yollar yürüdüm hayatın karmaşasında
Kimi zaman hep sorular sordum olur olmaz
Cevabını kendim verdim.
Yürüdüm bilmediğim uzak diyarlarda
Kendim için devasa görünen gemilerin olduğu yerime geldim.
Ne gemilerim kalmıştı, ne omuzuma dokunan gizli el.