Gizli Cennetim Şiiri - Savaş Barha

Beni sev diye seni sevmedim.
Beni sevdin diye seni sevmedim.
Ben seni sevdim, sen beni sevdin.

Seni hâlâ sevmekteyim.
Seni hâlâ kalbimde büyütmekteyim.

Ruhunla körüklediğin bu aşkı
sözlerinle gönlümden silemezsin.
Var olduğun günlerde yaşattığın
o tarifi imkânsız mutlulukların bakiliği
yokluğunda sabr-u sebat etmemi sağladı.

Kendi küçük, biçare dünyamda
seni sensiz yaşamak mecburiyetindeyim.

Seni, sensiz yaşamakla
cedelleşirken bazı sözlerin
göğsümde mavzer yarası açıyor.

Kırma kalbimi,
incitme hüsn-ü aşkımızı.

Bir seni tanırım,
bir de sana benzeyen melekleri.
Bilmem başka hiç kimseyi.

Ne karanlıktaki aydınlığı isterim
ne de aydınlıktaki şatafatlı düşleri.

Bir gün yanına geldiğimde
gökkuşağı renkli gözlerine bakıp
yüzünde tebessüm çiçeklerinin açtığını
görmek isterim.

Yarın bir gün öldüğüm vakit
'Dünyada neler gördünüz?' diye sorsalar
Sabahattin Ali gibi;
'Koşmaktan görmeye vakit olmuyor ki.' demem.

Siz burada bir kişi eksiksiniz.
Sizden biri cennetin kapısını açık bırakmış.
Aranızdaki en güzel melek dünyaya kaçmış.
Dünyada onu gördüm, onu tanıdım, onu sevdim, derim.