Gizli Bahçe Şiiri - Aydın Çevik

varırsak son perdeye piyesimizde bu yaz
çıkar çıkmaz kostümler kalamayız bembeyaz

elveda derken gözler kınında bekler sözler
deli gibi çarpan kalpler ölümü bile özler

ressamı terketse de öksüz kalmaz resimler
unutulamaz düşler silinemez isimler

bitse de saltanatı gönüllü esaretin
damaklardan eksilmez tadı o cesaretin

korkum odur ki bir gün sona erer bu büyü
birleşemeyiz sonra kaybolur anka tüyü

sinsi sinsi yerleşir sineye hoyrat iklim
düşer o son kalemiz bizi de alır teslim

kine dönüşür sevda gireriz bir mezara
ne isteyerek olur dönüş ne de kazara

gel dinle beni gizli bahçemiz bize kalsın
solsa da çiçekleri bırak hepsi kök salsın.

11.09.2005