Gün ışığıyla oynaşıyor sessiz bakışlarım
Avazımda yankılanıyor hasretlik
Sevinçlerime uzanan ellerin
İçimdeki alaca hüzünleri okşuyor
Ayaklarım yere basmıyor o zaman
Mayıs şarkılarım
Deli bir rüzgârla dolaşıyor başımda
Nereye koyacağımı bilemiyorum özlemini
Ne ben şehre sığıyorum
Ne de şehir bana.
Şimdi
İçime binlerce kuş konuyor
İki şehir arasında,
Saçlarıma ay düşüyor
Yılları birbirine eklerken,
Görülmemiş rüyalarım
Işıkları söndürülmüş odalarda
Yıldızlarla ıslanıyor
O an kırmızı bir yangın başlıyor başucumda
Sıcak sabahlar dokuyorum ilmek ilmek
Seninle uyandığım her güne
Şiirler adıyorum
Sabırla bekliyor kelimelerim.
Bugün tenime doğan güneş
Tenha sokaklarımın sonsuzluğunda
Ellerin gibi dokunuyor yorgun dudaklarıma
Süzülüyorum ışıkların raksında
Aşkın narına açıyorum hayal bahçemi
Ürkek bakışlarım takılıyor gözlerindeki yemine
Susuyorum
Üşümüşlüğümü unutup
Karanfiller açan ellerine sığınıyorum.
Şefkatin dokunuyor kalbime
Avuçlarında bir ömür
Tutuklu kalıyorum.
Kayıt Tarihi : 27.8.2012 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Seven nerde olursa olsun... İster şehrin en kalabalık yerinde, isterse dört duvarın sınırladığı yalnızlığında... Engel olamıyor.. Sevdanın öbür tarafına gidiş gelişlerine...
Uzak kalışların hüznü var şiirde... Ama 'kararlı' bir tavır, vefalı bir sevgi içinde...
Kutluyorum şiiri ve Değerli Şaireyi..
Bu güzel şiirinizi
Canı gönülden kutlar
Başarınızın daim olması ve
Daha nice paylaşımlar dileğiyle 10+ saygılarımla
TÜM YORUMLAR (21)