Gizlemiş! Şiiri - Mehmet İslami

Hak Teâlâ sevip halkettiğinden
Esrârını Mevcûdatta gizlemiş
Bin yıl: inip, çıkıp, düz gittiğinden
Mükâfâtı sırat üzre gizlemiş

Sonsuzdur kudreti her şeye yeter
Suâlinde vardır beterden beter
Turnaya semâda tutturan katar
Hikmetini tavşanlarda gizlemiş

Bir babadan halkederek hepsini
Kimisi sâiddir, şâkidir kimi
Maksuduna visal kılıp nesimi
Hürriyeti akan kanda gizlemiş

Âdem tam dokuz yüz kırkyıl yaşadı
Dâvûd için Altmış yılı boşadı
Hawa gibi idi Tavus kuş adı
Lânetliyi; mar içinde gizlemiş

Hawwa ana Habil, Kabil doğurdu
Şeriat babında Habil ağırdı
İblis gardaşını kanla yoğurdu
Oğul Kâbil şer içinde, gizlemiş

Kabile kabule tefrik eyleyen
Hepisine iyi, güzel söyleyen
Şeytan iken bazısını yeğleyen
Hevâsını zer içinde gizlemiş

Çoğu hakikâte kapar gözünü
Hiçbir an kıbleye dönmez yüzünü
Hilâf-ı Şeriat söyler sözünü
Basiret-i kör içinde gizlemiş

Herbir nefes iki ölüm getirir
Uykuda ölümdür, vermez bitirir
Nefesini salamazsa yatırır
Mevâlid-i yer içinde gizlemiş

Suda: Balıklara çiçeklere bak
Karada: ceylâna böceklere bak
Semâda: kanatlı uçaklara bak
Halkederek bir içinde gizlemiş

Kalem vermiş İSLÂMİ’nin eline
Konuş diye kelâm vermiş diline
Esrârı Arıya, teri gülüne
Hicâb verip ar içinde gizlemiş