Gizlemiş Şiiri - Cahit Konut

Bir haber dilesem eski yârenden,
Benliğini, özlerini gizlemiş.
Yolun sorsam yolculardan, görenden,
Toprağını, izlerini gizlemiş.

Dileğini çıkın etmiş bezine,
Sürmeleri nakş eylemiş gözüne.
On çeşit boyayı çalmış yüzüne,
Yanağını, yüzlerini gizlemiş.

Taşta tuz olmazsa, yozlar akışmaz,
Kalbin titremezse, gözler bakışmaz.
Yeşil göze, siyah camlar yakışmaz,
Kaşlarını, gözlerini gizlemiş.

Engele direnip, önleyemedi,
Oturup gönlünü dinleyemedi.
Gerçeği yüzüme söyleyemedi,
Sohbetini, sözlerini gizlemiş.

Suçludur, başlarıma taş vuran,
Kanadımı, vücudumdan ayıran.
Bütün ciğerimi yakıp, kavuran,
Küllerini, közlerini gizlemiş.

Kovanımı yıktı, baldan eyledi,
Elim tutup beni, yoldan eyledi.
Anlamı olmayan nâme söyledi,
Tellerini, sazlarını gizlemiş.

Ayrılık şerbetin iç kana kana,
Hasretlik acısı dokunsun cana.
Dertlerini söylemedi ki, bana,
Nazenini, nazlarını gizlemiş.

KARAC’OZAN; göremedim vel-hasıl,
Ölünceye kadar uzar bu fasıl.
Demek ki; böyleymiş, töre ve usul,
Hâllerini, hazlarını gizlemiş.

26 Haziran 2016 GÖLBAŞI