Gizemliydi Renklerin,
Yokluğun da
Sevdim seni….!
ne ten,
ne göz rengin,
ne de, bana sıcaklığındı,
hisedebildiğim,
gök yüzü kadar mavi,
ay kadar parlak,
tan yeri gibi esrarengiz,
gök kuşağı gibi
gizemliydi renklerin,
sadece hayellerim di
senden hissettiğim,
kendimce kurguladığım
iki masum öpücükten
ötesi de yoktu zaten.
dudakların kırmızı
gözlerin ela,
saçların siyah,
tenin beyazdı.
mavi de sendeydi,
yeşil de,
siyah da sendeydi,
beyaz da.
en güzeli de
o gülüşün dü,
gül gibi,
her rengi
barındıyordu için de.
papatya kadar masum,
karanfil kadar hüzün,
kokuyordun,
en güzeli
yağmur kadar şeffaflığınla,
benden uzakta
hayellerimi süslerken
gök kuşağı gibi
gizemliydi renkerin…..
yavuz katrancı 15.01.2010 Cuma.
Yavuz KatrancıKayıt Tarihi : 21.1.2010 02:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!