Gizemli ruh Şiiri - Sandra Şentürk

O hiçbir zaman sıradan olana boyun eğmedi.
Kalabalığa karışmak yerine, kendi ritminde yürüdü.
Ne dikkat çekmeye çalıştı ne de başkalarına uymaya…
Sadece olduğu gibi var oldu ve bu yüzden fark edildi.

Onun ışığı göz kamaştırıcı değil, ama derinlere işleyen bir sıcaklık gibi.
Gözlerindeki keskin bakış, ruhunun derinliklerinden bir şeyler fısıldıyor.
Sözleri, yaşından beklenmeyecek bir bilgelikle şekillenmiş,
ama hâlâ hayatın neşesini içinde taşıyor.

O, kendi çelişkilerini ahenkle taşır;
çocuksu bir masumiyetle, bilge bir ruhun sessiz huzurunu…
Ve bu dengesiyle, her karşılaştığı insanın kalbinde bir iz bırakır.

Bazen, özgürlüğün kanatlarında süzülen bir kelebek gibi,
bazen ise hayatın derin sularında düşüncelere dalan bir gezgin…
Ne olursa olsun, olduğu her yerde fark yaratır.
Sadece varlığı bile ortamı değiştirir, duyguları harekete geçirir.

Onu tanımlamaya çalışmak beyhude bir çaba olurdu.
Çünkü o, tek bir kelimeye ya da fikre sığmaz.
Onu kalıplara sokmaya çalışmak, rüzgârı bir şişeye hapsetmeye benzer.

Onun gibi birini sevmek…
İşte bu, gerçek bir keşif olurdu.
Çünkü ruhu, katman katman açılan bir sırdır.
Bir roman gibi, her sayfasında yeni bir hikâye anlatır.

Eğer bir gün onunla tanışırsanız,
karşınızda sadece bir insan değil,
bir ruhun tüm güzelliğiyle var olduğunu fark edeceksiniz.
Ve o anı unutamayacaksınız.

Çünkü o, gökyüzünde bir anlığına parlayan bir yıldız gibi…
Bir bakış, bir söz, bir gülümseme ile fark edilen,
ama asla gerçekten sahip olunamayan.

O, zamansız bir ruh.
Genç gözleriyle dünyayı keşfeden,
eski bir kalbin bilgeliğiyle dünyayı anlayan…
Ve her hâliyle, eşsiz.
O, çoğu insandan çok daha derin bağlar kurar – sevgiyi daha yoğun hisseder ve her şeyin özünü derinden anlar.
Yakınındaki insanlar – dostları, ailesi, sevdikleri… onlarla her zaman samimi ve yoğun bir bağ kurma ihtiyacı hisseder.
Onların mutluluğunu, acısını, kısacası her duyguyu adeta kendi içinde yaşar.

Hatırladığı her an, hep böyleydi. Ve geriye dönüp baktığında, duygularının derinliğini ve yoğunluğunu asla değiştirmezdi.

Çoğu insan, onu sadece sessiz ama hoş bir kişi olarak görüp fark etmez. Oysa gerçekte, onun derin iç dünyası ve ruhunun güzelliği, kolayca fark edilemez.

Ama ona yakın olanlar, onun içsel dünyasının büyüklüğüne şaşırır. Çünkü o, sevdiği kişilere kendini tam anlamıyla, özgürce verir.

Bazen bu yoğunluk, onu tüketebilir, ama bu tükenmişlik, fiziksel bir yorgunluk değil…

O, duygusal olarak tükenmiş hisseder, çünkü kendini tamamen verirken, ruhsal bir dengeye ihtiyaç duyar.

Kendisini yaşlı bir ruh olarak tanımlar, empatik derler, ama o, bu tür tanımlamalara ya da etiketlere takılmaz.
Özellikle kendisine…

O, basit bir etiketten çok daha fazlasıdır; o, insanlarla en derin, en güçlü bağları kuran ve bu bağlardan güç alan, inanılmaz derecede hassas bir kişiliktir.

İlgi çekmek veya fazla dikkat istemek gibi bir arzusu yoktur. Çünkü onun ruhunu doyuran ve kalbini huzura kavuşturan şeyler, kendi iç yolculuğunda bulduğu basit ama derin anlamlardır.

O, ışığın üzerine odaklanıp parlamasına gerek yoktur. Zaten her koşulda içindeki o parlaklığı yansıtır; çünkü o, doğasında var olan bir ışık kaynağıdır.

O, altın kalpli bir ruh…

Ve eğer şanslıysanız, etrafında yayılan o harika ışıltıyı fark edersiniz. Çünkü mutlu olmak için, ona sadece basit şeyler yeter.

O içtenlikle parlıyor.

Yazar: Ruhsal Rehber