Bir sonbahar günü yalnız başına
Söz koydu gönlüme yürüdü gitti
Oturmuş izlerken dilek taşına
Köz koydu gönlüme yürüdü gitti
Omzunda ceketi etek belinde
Sarı kır çiçeği vardı elinde
Memleket türküsü çağlar dilinde
Yaz koydu gönlüme yürüdü gitti
Etrafı izledi sıkıntı bastı
Hava da soğuktu bir hayli kastı
Şalını alarak omzuna astı
Buz koydu gönlüme yürüdü gitti
Uzaktan seslendim duymadı beni
Yüksekçe öksürdüm fark etti yeni
Belli ki ürkmüştü titrer bedeni
İz koydu gönlüme yürüdü gitti
Kaldırdı başını yüzüme baktı
Çantasını alıp koluna taktı
Üç beş adım sonra su gibi aktı
Tuz koydu gönlüme yürüdü gitti
Bir daha görmedim sanki sır oldu
Çiçek dolu dağlar bir bozkır oldu
Gezdiği diyarlar dilde ır oldu
Güz koydu gönlüme yürüdü gitti.
Tuzla/06.04.2015
Birkan OnatKayıt Tarihi : 7.4.2015 09:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir çok güzel..., o gidiş gibi de akıcı...
Kaleminize sağlık sayın Birkan Onat...
TÜM YORUMLAR (9)