Ne sendin giden ne de ben
Bendeki sendi çekip giden
Bana ait ne varsa dünden kalan
Kalbimin buzulundaki sönmez yangına atan
Bendeki bendi bana hiç aldırmayan
Alışkınım ben nasıl olsa
Uzanıp tutamamalara
Gözlerinde alabora oluşlara
Haykırdığım halde
Sesimi bir türlü duyuramamalara
Alışkınım
Gül dalında güle hasret kalmaya
Sevenler gidiyor, kalanlar hasreti çekiyor
Bu mahalleden hoşnut olmayan sakinler
Öteki köye göç ediyor birer birer
Sevilenler gidiyor, kalanlar gözyaşı döküyor
Bir tek can terketmiyor bu bedeni
Bense, çekmeye devam ediyorum
Göz göze iken hasreti
Aldırma sen
Bendeki bu (z) amansız gidişlere
Göz pınarlarımda bir sağnak olsa da
Gizemli bir gülümseme olmalı yüzünde
Ve her daim bir güneş gönlünde
Günler, aylar hatta mevsimler kaybolsa da
Batmayacak bir güneş doğmalı gözlerinde
Ben senden giderken...
23 Ekim 06
İzmir
Kayıt Tarihi : 25.10.2006 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)