I
Aynı romanın birbirini tanımayan kahramanlarıydı onlar
Kelimelerle kurmuşlardı bu gizemli dünyayı
Yazdıkça kendilerini tanıyamaz oldular
İçlerindeki saklı kalan benliği buldular
II
Göz kapaklarının kapandığı yere saklanmıştı kelimeler...
Uykuyla uyanıklık arası bir zamanda çıkıyorlardı ortaya...
Herkes uyuyunca onlara kalıyordu bu diyar...
Birbirlerine tutunup cümlelerce koşuyorlardı.
III
Akşamdan kalmıştı ikisi de
Kelimeleri kelimelere tokuştururken
Mest olmuşlardı sabaha kavuşan gecede
Tadı dimağlarında kalmıştı
06.2017
Kayıt Tarihi : 19.2.2018 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!