Gizemli Bahçe Şiiri - İbrahim Bayraktar

Gül bahçesi misin güllerle bezenmişsin?
Islah olmaz güzel gibi süslenmişsin,
Dünya'nın Cennetine mi özenmişsin?
Sen ne kadar acımasız düzenmişsin.

Sıcak iklimlerin kısır döngüsü,
Yokluğun, hasretin ömür törpüsü,
Ben gıyabında neferin olup,
Nöbet tuttum, dilimde gurbet türküsü.

Kadere boyun eğdim, fıtratıma inandım,
Yaratanın adaletine tüm kalbimle sığındım,
Göz kamaştıran dünya nimetlerine,
Bütün canlılar gibi bende inandım.

Kızgın patikalarda dolaştım yalın ayak,
Çok yol aldım farkında olmayarak,
Kabuğuna çekilmiş kader çizgimi,
Yeniden yazdım ağlayarak.

Kök saldım Dünyaya, dal verip yeşerdim,
Çiçek açıp, meyve verip yaşamayı başardım,
Uykuda geçen zamanları katmazsam hesaba,
Ancak ömrümün yarısı kadar yaşadım.

Topraktan geldim, toprağa gideceğim,
Belki üzüleceğim, belki de güleceğim.
Ömür denilen hüzünlü seferimden,
Bir gün ardıma bakmadan döneceğim.

Çektiğim çileler yanıma kâr kaldı,
Uzun geceler benden çok şeyler aldı,
Hayalini kurduğum gizemli bahçenin,
Gülü sana, dikeni bana kaldı.

22.05.2003