Pasifik’in ortasında rüzgârla konuşan bir moai heykeliyim ben.
Taştan yüzümde bin çağın sessizliği durur, gözlerim hep ufka bakar.
Belki bir kehanetin mirasıyım, belki unutulmuş bir medeniyetin iziyim.
Zamanın bütün adımlarını taşıyan en eski tanıklardan biriyim.
Bir zamanlar adımı duyan deniz şimdi yalnızca fısıldar kıyılara.
İçimde bir sıkıntı
Bir kasvet... bir duman...
Dünya dar gelir inan
Seni düşündüğüm an
Titreyen ellerimde
Devamını Oku
Bir kasvet... bir duman...
Dünya dar gelir inan
Seni düşündüğüm an
Titreyen ellerimde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta