Gizemini Yitiremeyecek Sözcükler

Bittik biz! ! !
Kaybeden duvarlar ahını ışıklardan çıkardı,
Perde çekti pencereler üzerine bir yorgan misali
Kendilerini saklamak adına.
Işık sızmak istedi aralardan
Ama yalnızlık hissi aşığa izin vermedi.
Işığın içinde kaybetti ellerini,
Karanlığa teslim etmişti ruhtan bozma taş bedenini.
Karanlık güneşte kavrulmuştu teni,
Vücudu çölden taşınmıştı üzerine,
Mecnun'a selam veremeyecek kadar bitkin düşmüştü,
Senin çölünde kaybolan Mecnun değildi ki,
Zaten kimse bedeviye adını sormadı ki,
Herkes bahtsız deyip geçti.
Dağlar devrildi gökyüzüne,
Bulutlar elini uzattı onlara ama
Yağmur müsaade etmedi aşık olana.
Bu sisli yumrukta kayboldu hepsi.
İki parmağı eksikti hayatın,
Sol elini aşka kaptırmıştı,
Sol yanı karmakarışıktı.
Aldanmış mıydı yoksa
Kendi kendini aldatmış mıydı?
Adına hayat dediysen kendinin,
Bittik biz!
Hayat gövdesini taşıdığı ruh bozması karanlığa yenildi.
Boşluksuz bir uçurum gibiyim,
Düşüyorum,
Ciğerlerime beni umursamayan nefesler uğruyor,
Burnumun seni koklamasının son günündeyiz,
Ellerimin seni yazmasının son şiirinde.
Eğer sorumlusu biz isek geçmişin,
Kaybettiklerini kurtarmaya çalışmak için harcadıysan bizi,
En iyisi bitelim biz.
Sözler anlamını yitirmeye başlamıştı zaten,
Gözlüklerini çoktan kaybetmeye başlamıştı yenilgiler,
Hayatımın en ağır yenilgisiydin sen,
Zaten Sen olmadan seni nasıl kazanabilirdim ki?
Alışkınım ben,
Kaybettiklerimin arasına bir tozlu sen koyabilirim,
Seni sayfalarca yazdığım şiirlerimin altına gömebilirim,
Seni kimsesizler mezarlığı yaptığım kalbimin baş köşesinde ağırlayabilirim,
Hatta sana hayat deyip seni baştan yaşayabilirim,
Ama seninle yaşayabilme umutlarımı kaybettim ben,
Senin için bir gelecek kurma hayallerimden vazgeçtim.
Kaybediyorum kendimi,
Geçmişime iyi bak olur mu?
Kendi içime gidiyorum ben,
Kendi kimsesizlğime,
İçinde seni kaybettiğim bu umut dağını aşamıyorum ben,
Sırtıma aşk öyle bir yük bıraktı ki
Adına yalnızlık desem altında kalmaktan korkuyorum.
Bittik biz! ! !
Yaprak ne kadar muhtaçsa gövdesine,
O kadar yakın durmak istiyorum sana.
Kış mı yaklaşıyor yoksa?
Hangi kar tanesine gözlerinin şeklini vereceksin şimdi?
Hangi çocuğu sevindireceksin erimeyeceğin ümidini vererek?
Hangi kardelenin altına koyacaksın aşkımı?
Koysan da toprak kaldırabilecek mi çökmeden bu kadar ağırlığı?
Ne yaparsan yap çok seviyorum seni,
Seni hep en yalnız seviyorum,
Her şeyimi eline geçirebilirsin sen,
Ama yalnızlığımı veremem sana,
O baştan sona sensin.
Ölmek gibisin,
Yeryüzüne aşkın ahiretini yaşıyoruz biz,
Cennetine götür beni,
Senden yana yanacak yanım kalmasın...