Gizeminde Bahar Şiiri - Ozan Efe

ne zamanla öterdi
dalında ardıçkuşu
yediği tohum terdi
çıkar gider yokuşu

sarılmış kokusuna gün
hanımelilerinin
başucunda
dökerken sevgisinde
gözümde incileri
yuvarlanırken yanağımdan

sıyırdığı yamanda
onda ayrı komanda
parlayanı kamanda
reyhanların kokuşu

gamzesinde gülücük
hiç ölmemiş gibiydi
duruşunda hüznün süzülürdü
vurulmuşluğum ondan mı dersin
gizeminde bahar
iğde çiçeğinde gölgesi

özlendiğin gününde
dili doldun ününde
umdu irem önünde
ozan efem okuşu

120512denizligülce buluşma