Avuçlarımda sevdamın hüznü,
Titreyen bir yaprak gibi duruyorlar.
Geceden ödünç aldığım karanlıklar,
Suskun bir yangın gibi içimi kavuruyorlar.
Gözlerinde tükettiğin kaybolan yollar gibi,
Ne gidecek bir şehir ne dönecek bir evim kaldı benim…
Bineva kaldım aşkının enkazında,
Yaralı bir kuş gibi düşüyorum her gece düşlerine.
Kanatlarımda senin sessizliğin,
Kalbimde susturulamayan bir feryat…
Bakışlarında yitip giden bir dünyam var.
İsmim, dudaklarında çoktan solmuş,
Bütün nehirler beni çağırıyor sanki
Fırat'ın sesiyle uyandım bu sabah.
Dicle, toprağa dökülen gözyaşı gibi,
Bir aşığın özlemiyle akıyordu hala.
Bütün nehirler adımla sesleniyor sanki.
Ey siyah suret, ey vuslatın sessiz yankısı,
Ey güneşimle doğan, gecemle kaybolan yar,
Adını gökyüzüne yazmasam da bilirim,
Sen benim içimdeki aydınlığın karanlık izisin.
Ey gölgem, ey tenimden koparamadığım nur,
Hangi adımı atsaydım, sen ardımda kalmazdın?
Şiir Yazan ve Hazırlayan: Gizemce Şiir
Hatırı olmalıydı aşkın, bunca bekleyişin ve yaşanmışlığın,
Bir duvar gibi dimdik, bir ağaç gibi sessizim şimdi,
Kim bilir kaç bahar eskitti rüzgarın benden,
Kaç yaprak düştü de içimden dile gelmedi hiç.
Oysa hatırı olmalıydı aşkın, bunca bekleyişin ve yaşanmışlığın,
Gece çökmüştü şehrin üstüne.
Sessizlik, sokak lambalarının titrek ışığında dans ediyordu.
Soğuk bir rüzgar geçti içimden,
Ama hava senin kadar soğuk değildi.
Nefesim buğulanıyor, silmeye cesaretim yoktu.
İçimde bir şey kırıldı
Gözlerim uzaklara dalıyor
Sensiz bir limanın paslı rıhtımında,
Çürümüş halatlar gibi çözülüyor içimdeki sabır,
Beklemekten yorulmuş gemilerin sessiz çığlıkları gibi,
Suskunluğumdaki hüznü dalgalara bırakıyorum beklerken seni.
Ne zaman unuttun bu limanı?
Küskün bir Mavi Güldü o
Saklardı gözlerinde derin bir hüznü
Gizemli ve bir gece mavisinde gizliydi kalbinin rengi
Yaşatmak istediği solgun umutlarında saklıydı çaresizliği
Küskün kalbinde saklardı kıyamadığı bir mum alevini
Şahit Oldum
Sevgiyle işlenmiş her oluşun
Bir bir bilinçle ölüşüne şahit oldum,
Acıyla kıvranan her bedenin,
Yokluğa tutunuşuna şahit oldum.
Kendini her büyük görmüş küçüklerin,
Sevmedin beni…
Ne gözlerinde bir ışık, ne sesinde bir sıcaklık vardı
Ne de adımı anarken bir sızı…
Ben yine de hep uzaktan baktım sana,
Hiç fark edilmeden, hiç dokunulmadan,
Bir hayal gibi, gölgem gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!