Üstüme düşen yükümlük artarken bu hal beni mükemmel bir şoke yöneltiyor
Ben artık tek kişi bir bağ ve iki çocuk kalmışım
Vazgeçilmişlikler ve bu vazgeçilmişliklerden kopmuş
Birkaç insan kırıntısı var boğazıma düğümlenen
Ben boğulurken kurtuluşa
Ölürken varoluşa koşuyorumdu
Ayağıma vurulan bu prangalar
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta