Gize Doğru.. Şiiri - Nurcan Işık

Doğduk,
kimse sormadı bize
gelmek ister miyiz yeryüzüne..
Önce bir güzel ağlatıldık,
adet vechile.
sonra bir isim verdiler
ve büyüdük,
büyüklerimizin verdiği isimle.
Hep susmak öğretildi,
- Sus!
- Sen karışma!
- Bu nasıl soru böyle!
Korku ilmek ilmek işlendi,
ruhumuza bedenimize..
Sorgulamaya çekindik hayatı,
en küçük tepkimiz;
- Allah çarpar bak sonra seni!
nidasıyla bastırıldı..
Ailelerimiz, kendilerine göre
vermişti ağzımızın payını,
oysa unutulmuştu bizim
henüz genç fidanlar oluşumuz..
yağmurun yağışına, bunu kim döküyor dedik
isyan saydılar,
baskılarla kuşatıldık
ve mucize sandık
en küçük doğa olayını!
Kalem tutmaya,
bazı şeylerin sebeplerini
öğrenmeye, anlamaya başladığımızda
tam bir hayalkırıklığı idi
yaşadığımız..
yaşadığımız..
Aslında bu bile
kesin değildi artık.

..........

hayata öyle hazırlıksızdık ki,
hayatın ortasında.

Ve birşeyler değişmeye başladı;
gizleyemedik şaşkınlığımızı..
Ve daha çok meraklandık;
Neyim ben?
Ne olacağım?
Neden varım?

Bırakıp geçmişi geride
iz aramak atiden..
Peki neden?
Anlayamadık mı hala,
bizden evvelkiler de
göçtü aynı sorularla..

Ömür puslu bir ayna,
aksini göstermeyen,
ve biz naçarız
bu sır düğümünün içinde.
Oysa,
herşey bir işaret değil mi aslında
ötelerden..
Ömür, susuz, kuraklıkta
yol alan sandal,
biz çekiyoruz kürekleri
ha babam!
yönümüzü bilemeden..
Var mı suya ulaşan,
cevap ver kuma saplanıp kalan! ?
gün gelecek,
gözlerimizi yumacağız sonkez,
sonkez soğukluğumuza dolanıp
ağlayacak sevdiklerimiz,
belki bir damla da
bizim gözlerimizde donmuş olacak...
Ne için yaşadık peki?
bir avuç toprak..
bir damla gözyaşı..
Hani nerde tebessümümüz,
Çizgili yüzümüzü örten,
gülmek denen örtümüz?
Vazgeç,
sen de vazgeç
geleceği kurcalama artık,
deşme kaderin yarasını

Anla,
sorduğun her soru
-yaşantına dair-
asılı kalacak boşlukta..

Hayat kendi içinde giz,
ve yaşadıkca yaklaşırsın
gize doğru...
nasıl olsa gelecektir beklenen.
Anla dost,
senin hayatın da,
farklı değil diğerlerinden....!

beylikdüzü, 19 temmuz 2000

Nurcan Işık