Gizde Tanrıya Şiiri - Fahri Bulut

GİZDE TANRIYA
Benim kağbem, kıblem, insana yönüm,
İnsanı sev diye, emreder dinim.
Bilimle, ilimle, geçer her günüm,
Duvara yönelik ibadet etmem,
Benim ibadetim gizde Tanrıya.

Allah' hı arayan insanda bulur,
Allah kem kulunu özünden tanır.
İnsanın önünde, dağlar yol olur,
Benim ibadetim gizde Tanrıya.

Allahtır insanı yoktan yaratan,
Allah'ın kuludur Kabeyi yapan.
Müslüman olamaz insanı yakan,
Benim ibadetim gizde Tanrıya.

İbadet kutsaldır, kınamam hâşâ,
Yobazlar cahildir, tutarlar taşa.
Mürşidim ilimdir, aydınlık yola,
Benim ibadetim gizde Tanrıya.

Davar olmayanlar kös kös güdülmez,
Aç kalsa, aç ölse kul hakkı yemez,
Allah hep gönlünde gökte aramaz,
Benim ibadetim gizde Tanrıya.

Rızaoğlu, yozla girmem dalaşa,
Karga gibi konar mundara, leşe.
Bilmez Hak yolu ne şartlanmış kafa.
Benim ibadetim gizde Tanrıya.
11 MAYIS 1976
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU