Ayaz kış akşamı yazılan yazı,
Dudaklara cümle cümle söz olur.
Kalbin madenine damlayan sızı,
Ateş olur, yanar, sonra köz olur.
Gece resimlenir, ay cisimlenir,
Rüzgar delilenir, soğuk bilenir.
Üşüyen parmaklar, ümit dilenir,
İçten içe sıcak, derin iz olur.
Diriliş anlatır, tohum zemine,
Filizler vururlar bahar demine.
Sadık bütün varlık, bu son yemine,
Sarp kayada açan çiçek koz olur.
Gözyaşı...terketme gözlerimizi
Tadınla beslenen yüzlerimizi,
Gülü soluklayan sözlerimizi.
Yokuşlar seninle biter, düz olur.
Kayıt Tarihi : 13.10.2001 18:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!