Ay yavaş, yavaş kaybolurken gözünden
Yorgun yüzler bihaberdi güneşten ve gizden
Şehrin şehveti doymuştu yine kirli nefse ve sese
Elleri semada bir âdem duruyordu sadece yine öylece.
Terk edilmişliğin korkusuyla titrek ve güçsüzdü dili
Ufkun derinliğinden de derindi avuçlarının izi
Ruhunun bedenine dar geldiği anlardan biriydi işte yine
Ne bir çıkıştı beklediği ve de ne bir sondu onu bekleyen
Allah “La ilahe illallah “ile kavuşur/ gerçek gizi dileyen.
ED/Mekan/2007
Erol DalKayıt Tarihi : 1.8.2007 07:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
