Giz Şiiri - Necdet Arslan

Kandırmak benim işim
Maviyi tayları ırmağı…
En iyi ben kandırırım
Kolay oluyor güvercini arpa tanesiyle kandırmak
Sabahı bir acı kahveyle sepetlemek
Kolay oluyor

Şu kocaman dağı,baz istasyonunu
Yirmi sekiz Dolar'a razı ediyorum halı sahayla
Pet şişe,geri dönüşüm kutusunun,at jokeyin
Minare leyleğin kadrini bilmiyor
Keşke birazcık kafa yorabilselerdi
Kolayca kanmazlardı

Kaneviçeyi ekstraforla
Ferhat’ı Kamber’le Züleyha’yı Temel’le
Kandırmak istiyorum bazı kereler
Kimin gönlü kime meylederse
Verdim gitti diyorum
Bitiyor işte.

Denemeyi öyküyle kandırabilir miyim
Hiç denemedim
Roman çoktan razı şiirle yer değiştirmeye
Peşimden koşanların ayak seslerini
Duyuyorum
Yürümesinden seçebiliyorum postacıyı..
Postacıyı sokak adlarıyla kandırıyorum

Başka...
Balonu bulutla
Sesi ışıkla
Yarımlık rakının
Birkaç nektari,bir iki dilim peynir
Ve bir kase yoğurtla gönlünü alabiliyorum.

Sevgiliyi herhangi bir çiçekle bir gün kandırabiliyorum
İyice bakmak yetmiyor gözlerinin içine
Kızkulesi gibi hareketsiz duramıyorum gönlünde
Ormanı okyanusu güvercin sürüsünü
Ebemi börekçiyi saatin zembereğini
Gözünün içine baka baka şu necip milleti
Tüm efâr-ı umumiyeyi
Hatta kendimi kendimle kandırabiliyorum
Kandırmak kolay olmasına kolay da
Ama biri var ki...

onikitemmuzikibinonyedi